31 Ocak 2013 Perşembe

30 ocak 2013

Yazmayı ne kadar da boşlamışım, neredeyse 1,5 aydır tek kelime not almamışım size dair. Oysa ne kadar çok şey değişti, değiştiniz, büyüdünüz. Ben şimdi, şu anda tam da gebelik testini beklediğim yerde, bu sefer doğumun vücuduma verdiği zararlar için hastane randevusu bekliyorum.

1,5 ay boyunca Aslan oğlum, çok büyüdü, resmen doğduğunun 4 katına çıktı, çok badireler atlattı, istediklerinden hiç taviz vermedi, annesini her gördüğünde gözlerinin içine kadar kocaman gülümsedi. İpek kızım ise, jeneratör bağlasan çalışacak hale geldi, uyanık olduğu her an hiç durmadan hareket ediyor, dur durak bilmeden merak ediyor, yakalıyor tutuyor ve tadına bakıyor herşeyin. Halen saçları yok pembe boncuğumun ama kaşları, kirpikleri ve gözleri yeter ve de şekilden şekile soktuğu ağzı. Aslan tam bir oğlan çocuğu oldu, güçlü, kuvvetli ve de tembel, her istediğini yaptırmakta uzman.

İkisi de oyun halısında vakit geçiriyorlar, oyuncaklarıyla oynuyorlar, ve hatta mama sandalyesinde kısa bir süre oturuyorlar. Ek gıdalara başladılar, meyve püresi, yoğurt ve muhallebi yiyorlar. İpek genel olarak hiçbirine itiraz etmese de aslanın yoğurta ciddi itirazı var ve maalesef meyve ile karıştırıp veriyoruz. Muhallebiyi de keçi sütüyle yemeyi reddetti paşa, hazır paketlerden yiyor, allahtan kilo alımı fena değil, çok kafaya takmamaya çalışıyorum. Çok güzel meyve yiyorlar ne de olsa.

Her gün banyoya devam, suyu çok seviyor ikisi de. Aslan uyumayı halen çok sevmiyor ama çok da yorduğunu söyleyemem bizi, son günlerde biraz burnu tıkalı o yüzden uyanıp duruyor kuzum ama onun haricinde keyfi yerindeyse sorun yok. İpek her zamanki gibi uyumayı seviyor. 10 gün sonra 6. Ay aşıları var, ondan sonra biraz bozulur muhtemelen düzenleri ama çabuk toparlarlar diye düşünüyorum. Şimdilik bu kadar...



Sent from my iPad