kardeş olmak

günlüğü yazmak için yine bir kahve içimi sürem var. size balık almak için kadıköy'e geldim. bugün 17 mart 2013, dışarıda resmen buz yağıyor, hava çok soğuk, siz evde sıcacık uyuyorsunuz, babanız abu dabi'de.

aslan, mızmızlıkta zirve noktasında, diş çıkarıyor ve bir türlü çıkamıyor o dişler. hep beraber sağı solu kemiriyoruz. canım benim, çok huzursuz uykuya geçişte sorun yaşıyor, yemek yemekte sorun yaşıyor, dün gece uyanıp uyanıp ağladı kuzum. ama artık çok güzel oturuyor, ayağa kalkıp basmak istiyor ve hatta poposunun üzerinde ilerlemeye çalışıyor. ipek ile daha uyumlu, 1-2 gündür biribirleriyle ilişkileri beni mest ediyor.

ipek kuşum, minik kuzum, sana birşey demeye korkuyorum, çok gayretli, çok güzel gidiyorsun. herşeye rağmen, yüzünde hep bir gülücük, hatta kahkaha. dayan meleğim, 1 yaşına geldiğinde herşey geçecek, hep beraber biraz sabır ve gayret etmemiz gerekiyor.

ipek de çok güzel oturuyor, ama hep sağa sola atlamaktan sabit kalamıyor. 2 gün önce, ilk yaramazlığını yaptı. bir sürahi suyu devirerek beni de kendini de sırımsıklak etti. dün de az daha elimden kayıp düşüyordu, ikimiz de çok korktuk. artık ipeği zaptetmek çok zorlaştı, istediği herşeye kendi başına ulaşıyor ve alıyor. aslanın fırsat verdiği ölçüde birlikte vakit geçirmeye çalışıyoruz ve çok çok keyif alıyorum ben bu anlardan.

son günlerde ipek ve aslanın bana hissettirdikleri "bana ihtiyaçları var" dan "beni seviyorlar" a dönmeye başladı, ki bu da benim içimin yağlarını eritiyor. işte böyle zamanlarda, bin kere iyi ki ikizler, iyi ki kardeşler diyorum, hem benim, hem kendileri için muhteşem birşey.

geçen sabah, ikisini yanyana oturttuğumda, ipek aslanın dizine devrildi ve 10-15 dakika kavga etmeden, biribirlerine dokunarak, gülerek zaman geçirdiler. keşke o anı ölümsüzleştirebilseydim. anne karnına düştüklerinden beri biribirinin yarısı ikizler, artık biribirlerini farketmeye, sevmeye başlıyorlar. ömürleri boyunca bolca kavga edecekler belki, ama "hep ama hep" en yakınları olacaklar biribirlerinin, benden bile yakınları, kardeş olmak başlı başına güzel birşeyken, ikiz eşi olmak apayrı bir duyguymuş.

iyi ki, iyi ki sizi doğurmuşum, iyi ki "ipek ve aslan" sınız, tüm zırıltılarınız ve kahkahalarınızla sizi çok seviyorum...

 17.03.2013
          kadıköy

ipek ve aslan 7 aylık!

benim sevgili bebeklerim 10.03.2013 itibariyle 7 aylık oldular. bugün de 7 aylık kontrolleri için doktora gidip geldik, yani benim için resmen 7 aylıklar artık. ikisi de desteksiz oturuyor, ellerini çok güzel kullanıyorlar. tek başlarına oyuncakları ile oynuyorlar. biberonlarını canları isterse kendileri tutup sütlerini veya sularını içebiliyorlar.

1 haftadır anneanneleri ve teyzem bizimleydi, bugün teyzemizi yolcu ettik, yarın sabah dedeleri burada olacak. epeydir görmediler biribirlerini, bakalım nasıl tepki verecekler. bu arada biz bir hafta babannelerinde kaldık ve bu süre boyunca ipek ve aslan park yatakta birlikte uyudular.

ipek biraz hasta oldu geçen hafta, bir süre başımızı ağrıtacak bir durum, umarım doktorun istediği testleri ipek çok yorulmadan atlatırız.

12 mart 2013

bugün instagramdan tanıştığım ikiz anneleri, ikizler, anneanneleri/babaanneleri ve bakıcıylarıyla buluştuk. tahmin edileceği üzere oldukça kalabalık ve şenlikli bir buluşmaydı. 7 çift ikiz ve refakatçileri.  12 erkek bebeğe karşılık, 2 kız bebek.

ipek sosyal fobisini tamamen aşmış, kalabalıkta resmen şov yaptı. herkese karşı çok ilgili, sıcak kanlı davrandı, her gel diyenin kucağına gitti, gülücükler saçtı. aslan ise evdekinin aksine oldukça efendi bir imaj çizdi ve hatta o kalabalığın içinde uyuyarak beni şaşkına çevirdi. yakışıklı oğlum benim, karnı doydu, yeterince ilgi gördü, yeter artık ben uyuyayım dedi herhalde.

oldukça keyifli bir gün geçirdik anlayacağınız, eve tatlı bir yorgunlukla döndük ve krizsiz uyudular, artık benim de uyumam lazım. yarın bilgisayarın başına daha erken oturmaya çalışacağım uzun yazmak için.

not: koşuyolunda sempione cafe diye biryerde buluştuk, mekan sahibinin ikiz torunları varmış. bize çok çok yarıdmcı oldular, tüm çalışanlar güler yüzle ve gerçekten severek bebekleri oyaladılar, oynattılar. kendilerine buradan da bir kez daha teşekkür ediyoruz.

11 mart 2013

ipek ve aslan tam 7 aylık oldular, ben tembellikten ve vakitsizlikten buraya yazı ekleyemedim. onlar o kadar hızla büyüyorlar ki, benim vaktim yetişmiyor bir türlü.

artık kendi başlarına oturuyorlar, ipek döne döne istediği yere gidiyor, yakınlarındaki herkesi çok iyi tanıyor ve ayırt ediyorlar. yazacak çok şey var ama benim o kadar uykum var ki, bu sefer söz, yarın kesin yazacağım. zaten yarın enteresan bir şey yapacağız hep beraber, muhakkak yazmak lazım onu.