hamilelik-1

az önce sağlık dosyamızı bulup - ki yeni taşındığımız için ve çalışma odası henüz yerleşmediğinden epeyce zor oldu - gebelik testini ilk ne zaman yaptırdığıma baktım. ne kadar enteresan, hayatımın en önemli günlerinden biri olduğunu sanıyordum ama sadece 11 ayda unutmuşum tarihi. 22 aralık 2011. ilk o gün öğrendim hamile olduğumu ve hatta çıkan değer o kadar yüksekti ki, doktorum ikiz olabileceğini kesin emin olmak için bir kaç hafta beklememiz gerektiğini söyledi. sevgilimi aradım, çok telaşlanmıştım, evet hamileliğe hazırdım ama ikize değildim. sevindim mi, üzüldüm mü, hatırlamıyorum ama sanırım en çok korktum. zaten sevgilim de benim sesimden iyi bir şey mi, kötü bir şey mi olduğunu anlayamamış. ama bebeklerin kalp atışlarını duyana kadar kimseye söylememeye karar verdik.

yılbaşını kayınvalidemlerin evinde misafirlerden saklanarak ve saat 12 yi zar zor görerek geçirdim. esasında kayınvalideme ve anneme hafif çıtlattım ama ikiz falan dediğimden kimse ciddiye almadı beni.

ilk doktor randevusuna erkenden gittik tabi ki, ve evet iki kese vardı. pıt pıt sesleri bizim için çok anlamlı ve heyecan vericiydi. ama esasında benim gözüm bulantılardan bir şey görecek halde değildi. neredeyse 9 ay süren bulantılarım 6. haftanın bitiminden itibaren başlamıştı.

ikiz hamileliği demek, en az iki kat sorun demek. daha çok bulantı, daha çok ağrı, daha çok risk, v.s. doktordan çıkınca babaannelerini aradık, bizim kuzular 11 mmdiler. babaanne sevindi tabi, ama daha çok şaşkındı, cinsiyetleri merak ediyordu. sonra biraz bir şeyler atıştırıp yola çıktık, avrupa yakasından anadolu yakasına akşam iş çıkış saatinde geçecektik, malum yol uzun. yolda annemi aradım, sevinçten kendinden geçti. ilk söylediğimde gerçekten ciddiye almamış beni. sonra kuzenimi aradım, arkasından da bütün sülale beni aradı, nasıl bir iletişim ağımız varsa, 1-2 dakika içinde onlarca kişiye haber yayıldı.

bizse, sadece şaşkındık. mutluyduk çok, ama çok şaşkındık. hayatımızın ne kadar çok değişeceğini görüyor, bundan mutluluk ve heyecan duyuyor ama bir yandan da altından kalkamamaktan korkuyorduk. macera bizim için 22 aralık 2011 de başladı ve yola 10 ocak 2012 de karnımda minik kelebeklerin olduğundan emin bir şekilde uyudum huzurla ve bulantıyla...