ipek ve aslanlı hayatın 20 ayı geride kaldı ve son günlere büyüyen çocuklarımızın davranışları damgasını vuruyor artık. ama bu son ayın en net özeti, dördümüzün arasındaki sevgidir kesinlikle. iki kişilik aşkın, sevginin 4 kişilik hale gerçekten bürünmesi son aylarda oldu. tabii ki doğduklarından beri çok seviyoruz ama onlar büyüdükçe, dile geldikçe, bizimle daha güzel iletişim kurdukça sevgimizin şiddeti de, birbirimize bağımız da daha artıyor. benle bağları zaten çok güçlüydü ama babalarıyla bağları da çok kuvvetli artık.
bakıcının izinli olduğu günler daha rahat geçiyor, 4 kişi olmayı hepimiz çok seviyoruz artık. arabada daha keyifliyiz, parkta daha eğleniyoruz. evden anne, baba, ipek ve aslan olarak çıktığımızdaki sevinçlerini anlatamam. tamam, babalarına baba yerine ismiyle hitap ediyorlar, hatta aslan alibabadan esinlenerek "özgür baba" diyor ama, gidip gelip sebepsiz öpücükleri, sarılmaları yok mu... hayat daha keyifli hale geliyor artık.
kelime dağarcıkları bayağı iyi artık, çok şahane cümleler kuramıyorlar ama bana göre sohbet edebiliyorlar, 3-5 kelimeyle istediklerini çok güzel anlatıyorlar. ve esas, istemediklerini! çok net ifade ediyorlar. "hayır hayır" lar havada uçuşuyor bütün gün. yavaş yavaş birlikte oynamaya başladılar. kitapları halen çok seviyorlar. yemek ayırt ediyorlar, ama kötü beslenmiyorlar. babalarına çekmiş etçil çocuklar. her öğün muhakkak et yemek istiyorlar, meyveye bayılıyorlar, kuruyemişi çok seviyorlar. sebzeyi anneleri yesin.
yemeklerini kendileri yiyebiliyorlar. kıyafetlerini kendileri giymek istiyor, ayakkabılarını kendileri seçiyor. gerçi bazen hepimizin yerine ipek seçiyor ama kimse onunla tartışmayı göze alamıyor. evde tek ve net patron ipek. hepimizin giyeceği kıyafete, oturacağı yere o karar veriyor, kendince bir düzeni var ve onu sürdürmek istiyor. bir kaç gün önce çok eğlenerek oynadığı oyunu yine aynı yerde oynemak istiyor illa ki. aslanı ise basket sahasından, bahçeden çıkarabilene aşk olsun. akşama kadar "basket, gol" diye geziyor. çok güzel bir oğlan çocuğu oldu, tam bir küçük adam, babannesinin tek aşkı. hepimizi güldürmek, neşelendirmek için yapmadığı numara yok, ipek de sürekli onu güldüren bir kardeşi olduğu için çok şanslı. ipek ne kadar cool, ciddi ise aslan da tam tersi sıcak kanlı, neşeli. sürekli bakıp bakıp gülen yüzü solmasın diye dua ediyorum...
artık farkediyoruz ki, kız çocuğu ve oğlan çocuğu sevgisi bambaşka. ikisini de eşit miktarda seviyoruz tabii ki, ama bambaşka şekilde. ikisine de baktığımda uyandırdıkları duygular bambaşka. oğlum ve kızım... iyi ki varlar... çok şükür...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder