biraz gecikmiş bir yazı oldu bu, ama bu canavarlar bana fırsat vermedi bir türlü. ve evet, ipek ve aslan " 8 aylık " oldular. bu ay ne bir kutlama yapabildik ne de birşey, babaları 10 nisanda evde yoktu. haftasonu yapalım dedik kutlamayı, hem dayıları da gelecek. her ayın onunda pasta laıyoruz ve mum üflüyoruz. pek birşey anlamıyorlar ama bize eğlence oluyor işte.
ipek artık iyice emekliyor, aslan da uğraşıyor ama yüz üstü durmaktan nefret ettiği için pek başarılı olamıyor. ipek de bu durumu iyice kullanıyor. aslanpın elinden oyuncağını alıp kaçıyor, aslan da ardından bağırıp duruyor artık kuzum. bugün ipeği, parmağını elektrik prizine sokmak isterken yakaladım, hemen güvenlik koydum ama daha kalıcı bir çözüm bulmak gerek. bir yerlere tutunup dizlerinin üzerine kalkabiliyor, yani tehlikeli zamanları başladı artıki her an göz<ümüzün ve dikkatimizn üzerinde olması gerek. geçenlerde babasıyla beraber bizim yatağımızda dururlarken, yataktan düşüş, allahtan birşey olmadı ama bu ilk düşüşüydü ve çok korkmuş haliyle.
aslan da artık birçok heceyi söyleyebiliyor, epeyce de çenesi düşük. bütün g xcün "bababababa, dededede, memememe" sıralıyor duruyor. bir de siniri bozulunca eliyle tel sarar hareketi yapıyor. onu neden yaptığını çözemedik tam, yani kızmayla onun bağlantısını kuramadık. şimdi de, ben bunları yazarken kucağımda oturuyor, çok mutlu paşamız. hem benim kucağımda, hem karşısında bilgisayar var. sürekli ayağa kalkmak istiyor. ellerinden tutup kaldırınca çok mutlu oluyor. dışarıyı, sokağı çok seviyor. daha fazla yazmama müsade etmeyecek. şimdilik bu kadar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder