geçtiğimiz haftasonu iki güzel etkinliğe katılma şansım oldu. malum babannemiz geldi, ben de hem işlerime, hem de sosyal hayatıma biraz zaman ayırabiliyorum artık. cumartesi sabahı, NİVOKİDO nun organize ettiği şahane bir seminere katıldım, Yankı Yazgan ile oyuncak ve çocuk söyleşisi.
esasen, seminer yanlış bir kelimeydi bu etkinlik için. oldukça keyifli, samimi bir söyleşi oldu. ben çok şey öğrendim, rahatladım ve keyif aldım. şimdiye kadar katıldığım en iyi söyleşiydi. ikizlerle dengeyi nasıl kuracağım ya da kuramamamı dert etmememi konuşabildim kendisiyle, genel olarak fikirlerim çok değişmese de, onun gibi bir hocadan onay almak da güzel bir şeydi.
Yankı bey'in anlattıkları arasında benim en eksik olduğum konu sınır koyma idi. ipek ve aslan, çok sakin sessiz çocuklar değiller, kriz çıkmasın diye her istediklerini yapar hale geldim neredeyse. ama bu durumda da hiç düzenimiz olmuyor. hep anı yaşıyoruz. bu da kötü birşey değil belki, ama çocukların iç disiplinlerinin oluşması için bir düzene, bizim koyduğumuz disiplin kurallarına uymayı öğrenmeleri gerekiyor. yani kısaca, düzen kurmak için sınır koymak çok önemli. beklemeyi (yemek saatini, uyku saatini, park saatini v.b) öğrenmeleri iç disiplinlerinin gelişmesi açısından çok önemli yine. herhangi birşey yaparken başkasına bağımlılık duymamaları da önemli.
herkesin (özellikle çok çocukluların) ortak sorunu, kardeşler arası şiddet vardı gündemimizde bir de. Yankı bey, müdahale edilmemesini çok doğru bulmuyor. çocuklara 2,5-3 yaşından sonra davranışlarının sorumluluğunu almayı öğretmek gerekiyor diyor. çocukların aralarındaki sorunları kendi kendine halletmesi sağlıklı değil diyor. çünkü bu durumda yetişkin olduğunda da kanunlara ve kurallara göre değil, kendine göre çözmeye çalışacaktır sorunu. büyüdüğünde birine vurması suçtur, ama çocukken bunu öğrenmezse bunu uygulayamaz. yani " sana vurana sen de vur " sağlıklı değil. bireysel oyunlardan çok beraberliği geliştirici oyunlar oynanmalı.
çocukların sağlıklı büyümesi için (psikolojik olarak) ergenlikte anne ve baba harici yetişkinlerle ilişki kurması çok önemliymiş. bu kişiler, amca, dayı,hala, teyze, anne/babanın arkadaşları olabileceği gibi, en güzeli öğretmen, antrenör, koç gibi örnek alacağı kişiler olması daha iyiymiş. ne çocukken ne ergenlikte, çocuklara yalnız olmadıklarını hissettirmek çok önemli. kalabalık aile (nine, dedeler) ile çekirdek aile dengesi iyi kurulmalı.
söyleşiden kısa kısa aklımda kalanlar bunlar, söylediğim gibi, çok faydalı keyifli bir sohbetti. hem yankı yazgana, cumartesi sabahını bize ayırdığı için, hem de nivokido çiğdem hanıma, bu organizasyon için çok teşekkür ederim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder